Nogometni klub Jedinstvo iz Bihaća jedan je od najstarijih klubova u Bosni i Hercegovini, i klub koji ove godine, 8. septembra 2019. godine, slavi svojih stotinu godina postojanja.
Povodom tog velikog jubileja ovog kluba, portal sportskevijesti.com uvaženim čitaocima, u kratkim crtama, predstavlja hronološki rast, razvoj, i uspjehe NK Jedinstvo Bihać, od nastanka pa do danas.
NK Jedinstvo Bihać je formirano još davne 1919 godine, a prvi članovi uprave kluba daleke 1919. bili su: Ivan Jeličić, Jovo Kašiković, Muharem Bagrameli, dr. Ibro Ibrahimpašić, dr. Husein Bipćević, Mustafa Bišćević i Milan Momčilović, a za Muharema Bagramelija, inače, nekadašnjeg pomorskog oficira, veže se i podatak da je on donio prvu loptu u Bihać.
Prvi igrači Jedinstva bili su učenici bihaćke Gimnazije, koji su, također, paralelno išli igrati i u zagrebačke klubove “Hašk” ili “Građanski”, s obzirom da je Bihać u ta vremena gajio veoma dobre odnose sa današnjim glavnim gradom Hrvatske.
Prvi nogometni meč u Bihaću odigran je 1924. godine, a Jedinstvu je protivnik bio “Građanski” iz Zagreba, te su na igralištu na “Luke”, u istomeimenom naselju u Bihaću, dva kluba remizirala rezultatom 1:1, a što je iz današnje perspektive historijski meč, i rezultat za vječno pamćenje.
Ipak, zbog odlaska kvalitetnih igrača, te onih ljudi koji su organizaciono mogli pomoći klubu, Jedinstvo prestaje sa radom 1935. godine, da bi ipak 1937. godine nogometni zaljubljenici iz Bihaća, Ćamil Kadić, Osman Redžić, Mujo Čaušević, Duško Bosančić, Živko Perković i Mujaga Delić, u dosta teškim tadašnjim uslovima, ponovo reaktivirali klub, klub koji je počeo funkcionisatu na čelu sa prvim predsjednikom Ćamilom Kadićem.
Svoje prve utakmice reaktivirano Jedinstvo uskoro igra sa mjesnim rivalom BASK-om, potom, banjalučkim Borcem, ili Slobodom iz Bosanskog Novog, te sa ekipama iz Senja, Otočca, Siska i Zagreba.
Bihaćki klub je egzistirao i tokom godina trajanja Drugog svjetskog rata, u periodu 1941. – 1945. godine
Nakon završetka rata 1945. godine održana je ponovo osnivačka skupština kluba, i za predsjednika je izabran Božo Popvić, dok je poduzetnik Meho Hadžiabdić dao kožu za kopačke, a dresovi su se tada pravili od padobranskog platna.
Nakon toga, iz godine u godinu Jedinstvo postaje sve organizovanije i jače, pa tako 1946 godine klub igra u Republičkoj ligi BiH zajedno s ekipama Torpedo iz Sarajeva, Veležom iz Mostara, Čelikom iz Zenice, i Slobodom iz Tuzle.
Dvije sezone Bišćani igraju u Kvalitetnoj ligi BiH, da bi u sezoni 1948/49. godine ispali iz tog ranga, te krenuli takmičenje u Banjalučkoj ligi.
Nakon toga nastupaju krizne dvije decenije za Jedinstvo, i to iz razloga što čitava jedna generacija prestaje sa igranjem, a dvojica tada ponajboljih igrača kluba, Josip Blažević i Braco Jurić, odlaze u veće prvoligaške klubove.
Ipak, pod rukovođenjem odličnog i nezamjenjivog trenera Ibrage Arnautovića – Jureka, Jedinstvo je u sezoni 1967/68. putem kvcalifikacija postalo član Druge nogometne lige Jugoslavije, što je bio historijski događaj jedne sjajne mlade generacije.
Od 1967 . godine nastaje ekspanzija uspjeha uspjeha Jedinstva, Jedinstva koje je više od dvadeset godina bilo stabilan drugoligaš u Jugoslaviji.
Godine 1978. Jedinsvo je postalo Amaterski prvak Jugoslavije, a 1970. i 1984. godine je igralo u četvrtfinalu Kupa Jugoslavije, te su bili i jesenji prvaci Druge savezne lige Jugoslavije 1982. i 1984. godine.
Od 1980 do 1992. Jedinstvo pretežno igra u Drugoj saveznoj ligi Jugoslavije – grupa Zapad, te kasnije u Međurepubličkoj ligi, gdje se stalno nalazi među vodećih pet-šest ekipa.
Svoje utakmice Jedinstvo od 1983. godine igra na stadionu pod “Borićima”, koji je te godine i izgrađen u naselju Luke, te je nakon izgradnje stadion imao 12.000 mjesta, ali obnavljanje u 1999. godini i postavljanje stolica rezultiralo je smanjenjem kapaciteta na 8.000 sjedećih mjesta.
U sezoni 1991/92 formira se Republička liga BiH u kojoj je član i Jedinstvo, i u toj ligi Jedinstvo zatiču i ratna dešavanja u BiH.
Međutim, iako je Unsko – sanski kanton, odakle Jedinstvo dakle geografski dolazi, bio poprilično zahvaćen ratom, sportske aktivnosti nisu zamrle, tako da su i nogometaši ovog kluba nakon što bi došli s borbenih linija išli na treninge u Bihać ili Cazin.
Godine 1993. organizira se, pod okriljem Nogometnog saveza Unsko – sanskog kantona, liga kantona po grupama gdje dominiraju Krajina iz Cazina i Sloga iz Kralja.
U sezoni 1994/95. Jedinstvo osvaja prvo mjesto u Ligi Unsko – sanskog kantona i 1995.godine postaje član Prve lige Bosne i Hercegovine, odnosno, najjačeg ranga nogometnog takmičenja u BiH, te od te 1995. godine bihaćki klub bilježi odlične nastupe u Prvoj ligi BiH i nalazi se u samom vrhu bosanskohercegovačkog nogometa.
Nagrada za dobre igre Jedinstva dolazi 1999. godine, kada igrači ovog kluba po prvi put izlaze na evropsku nogometnu scenu, te su ujedno bili i prvi predstavnik Bosne i Hercegovine na međunarodnim klupskim takmičenjima.
Tada su u prvom kolu UEFA Intertoto kupa u dvije utakmice bili bolji od timova GÍ Gøta sa Farskih ostrva (0:1, 3:0), dok su u drugom kolu dva puta poraženi od rumunjskog predstavnika Ceahlăula (1:2, 1:3).
Uspjesi u UEFA Intertoto kupu igračima Jedinstva bili su podstrek da u sezoni 1999/00 igraju još bolje, te prave još veći uspjeh i postaju prvaci Premijer lige BiH, koja se tada nije igrala na teritoriji cijele BiH.
Ipak, u doigravanju za prvaka BiH, koje se 2000 godine igralo s predstavnicima tadašnje lige Herceg-Bosne, Jedinstvo se nije uspjelo plasirati na evropsku nogometnu scenu.
Nakon tog neuspjeha u doigravanju za prvaka BiH, Jedinstvo počinje rezultatski da stagnira, pa se u narednim sezonama klub bori za opstanak u najjačem rangu nogometnog takmičenja u BiH, da bi u sezoni 2002/03. Bišćani ispali u drugi po jačini rang nogometnog takmičenja u BiH, u Prvu ligu FBiH.
Nakon dvije sezone provedene u Prvoj ligi FBiH, Jedinstvo se prvobitno u sezoni 2004/05. ponovo vraća u Premijer ligu BiH, ali u sezoni 2007/08. ponovo ispada u Prvu ligu FBiH, te su od tada pa do danas njen stabilan član.
