Ovog mjeseca se u Kataru održava Azijski kup, te je odveć okončana grupna faza, ali i osmina finala takmičenja.
Tim povodom ćemo mi sa portala sportskevijesti.com našim uvaženim čitaocima u nastavku teksta predstaviti nekoliko zanimljivosti, a vezanih za dosadašnji tok turnira.
Ono što je u startu interesantno, bez da je turnir u Kataru uopšte i počeo, jeste podatak da je domaćinstvo ovom Azijskom kupu prvobitno bilo dodijeljeno Kini, 4. juna 2019. godine, međutim, Kina je kasnije, maja 2022. godine, povukla svoju mogućnost domaćinstva takmičenja, te je isto naknadno dodijeljeno Kataru.
Reprezentacija Tadžikistana je, predvođena selektorom Petrom Šegrtom, po prvi put u svojoj historiji je izborila plasman na Azijski kup, ali i uspješno prošla grupnu fazu takmičenja, te izborila plasman u osminu finala, a zatim i u četvrtfinale turnira, koje tek treba da se odigra, i gdje će Tadžikistancima protivnik biti reprezentativci Jordana.
Selekcija Sirije je, predvođena selektorom Hectorom Raulom Cuperom, po prvi put u svojoj historiji je uspješno prošla grupnu fazu takmičenja, te izborila plasman u osminu finala, gdje je zatim eliminisana od selekcije Irana, no zamimljivo je to da su Sirijci grupnu fazu takmičenja prošli na način da su postigli samo jedan jedini gol, ali i primili isto toliko, međutim, i to je bilo dovoljno da se dođe do 4 boda, zauzme treće mjesto u grupi, ono koje vodi u narednu fazu turnira.
Selekcija Indonezije je, predvođena selektorom Shin Tae-Yongom, po prvi put u svojoj historiji uspješno prošla grupnu fazu takmičenja, te izborila plasman u osminu finala, gdje je zatim eliminisana od selekcije Irana, no zamimljivo je to da su Indonežani grupnu fazu takmičenja prošli na način da su postigli tri jedan gol, ali i primili šest, međutim, unatoč činjenici da su jedina reprezentacija na turniru a koja je u narednu rundu prošla sa negativnom gol razlikom, i to se ispostavilo dovoljno da se dođe do 3 boda, zauzme treće mjesto u grupi, ono koje vodi u narednu fazu turnira.
Selekcija Palestine je, predvođena selektorom Makramom Daboubom, po prvi put u svojoj historiji uspješno prošla grupnu fazu takmičenja, te izborila plasman u osminu finala, gdje je zatim eliminisana od selekcije Irana, no zamimljivo je to da su Palestinci grupnu fazu takmičenja prošli na način da su postigli pet golova, ali i primili isto toliko, međutim, a što je bilo dovoljno da se dođe do 4 boda, zauzme treće mjesto u grupi, ono koje vodi u narednu fazu turnira.
Selekcija Indije, koju sa klupe predvodi selektor Igor Štimac, oprostila se od daljeg nastupa na Azijskom kupu već nakon grupne faze, ali i bez da je ostvarila ijednu pobjedu i uopšte postigla ijedan gol, a što ovu selekciju čini jedinom takvom na ovogodišnjem prvenstvu, i ujednom najlošijom učesnicom turnira.
Samo tri reprezentacije nakon grupne faze turnira nisu osvajale bodove, to su selekcije Indije, Hong Konga i Vijetnama, i interesantno je da selekcije Indije i Hong Konga imaju gotovo istu gol-razliku, negativnu od šest golova, Indija nije postigla niti jedan gola a primila ih je šest, dok je Hong Kong postigao jedan gol a primio ih sedam, to su upravo ove selekcije podijelile posljednje mjesto na takmičenju, dok je reprezentacija Vijetnama od Indije i Hong Konga bolja tek zato što imaju gol razliku od 4 postignuta i 8 primljenih golova, dakle, negativnu gol-razliku od četiri gola.
Reprezentacija Kine je, predvođena selektorom Aleksandrom Jankovićem, nastup na ovogodišnjem Azijskom kupu završila u grupnoj fazi, no interesantan podatak vezan za ovu reprezentaciju jeste taj što je jedina selekcija kojoj se desilo da na tri neča grupne faze bude postignut ukupno tek jedan jedini gol, Kinezi su izgubili od Katara rezultom 1:0, i to je bio jedini gol koji su primili u ovoj fazi takmičenja, dok u međuvremenu nisu postgli niti jedan, odnosno, dva preostala meča su odigrali rezultatom 0:0, dakle neriješeno.
Aktualni azijski prvak, selekcija Katara, završila je grupnu fazu turnira kao jedna od dvije selekcija koje nisu primile gol, druga selekcija je Tajland, no za razliku od Tajlanđana, Katarani su grupnu fazu okončali sa maksimalnim brojem bodova, 9 bodova, i samim tim je, uz selekcije Irana i Iraka, selekcija Katara ujedno tim s najvećim brojem bodova na prvenstvu poslije ove faze takmičenja.
Najubjedljiviju pobjedu tokom grupne faze takmičenja ostvarila je reprezentacija Jordana, bilo je to u meču protiv Malezije, rezultat je glasio 4:0 za Jordance.
Mečevi sa najviše pogodaka u okviru grupne faze bili oni između Japana i Vijetnama, kada je rezultat bio 4:2 u korist Japanaca, te meč između Južne Koreje i Indonezije, koji se okončao rezultatom 3:3, dakle, u oba navrata na susretima je postignuto po šest pogodaka.
Katar je treći put domaćin Azijskog kupa, na prvenstvima 1988. godine, 2011. godine, te 2023. godine, a u međuvremenu ova reprezentacija ima jedan naslov kontinentalnog prvaka, onaj iz 2019. godine, koji na ovom turniru Katarani brane.
Sedam od ukupno 24 reprezentacije, a koje učestvuju na ovogodišnjem Azijskom kupu, barem jednom kroz historiju su osvajale prvenstvo, u pitanju su Japan sa rekordnih četiri naslova azijskog prvaka, zatim slijede Saudijska Arabija i Iran sa po tri, Južna Koreja sa 4, te Kuvajt, Australija, Irak, Katar ali i Izrael sa po jednim naslovom kontinentalnog prvaka, a interesantno je da je grupnu fazu ovogodišnjeg prvenstva, od svih nekadašnjih prvaka, prošlo šest selekcije, Japan, Saudijska Arabija, Iran, Južna Koreja, Australija, Irak, i Katar, dok se Kuvajt kao nekadašnji prvak nije biti kvalifikovao na turnir, a Izrael je od početka 1970-tih godina izbačen iz Azijske nogometne asocijacije, i od tada se takmiči u okviru UEFA, Evropske nogometne asocijacije.
U dosadašnjem dijelu Azijskom Kupa, a zaključeno sa susretima osmine finala takmičenja, postignuto je 106 pogodaka, a interesantno je da je od tih 106 njih čak 26 postignuto u sudijskim nadoknada mečeva, što u prvom poluvremenu poslije isteka 45. minute, a što nakon isteka 90. minuta duela, a što bi u prosjeku bilo da je svaki četvrti gol na prvenstvu postignut u sudijskim nadoknadama.
Svaka od 24 reprezentacije na Azijskom kupu, jasno je, ima selektora, a zanimljivo je to da, iako je riječ od 24 azijske reprezentacije, samo je pet selektora zapravo iz Azije, te izuzev selekcija Japana, Irana, Australije, koje sa klupe predvode Japanac, Hajime Moriyasu, Iranac, Amir Ghalenoe, i Australijanac, Graham Arnold, svaku od preostalih 21 selekciju, predvodi selektor stranac, njih 16 su iz Evrope, među kojima su, pored ostalih, italijanski stručnjak Roberto Mancini koji predvodi selekciju Saudijske Arabije, ili njemački stručnjak Jurgen Klinsmann koji predvodi Južnu Koreju, ili Portugalac Paulo Bento koji predvodi Ujedinjene Arapske Emirate, a po dvojica selektora su iz Afrike i Azije, dok je jedan iz Južne Amerike, u pitanju je Argentinac Hector Raul Cuper.
Također, interesantna situacija jeste i ta da čak pet reprezentacija učesnica ovogodišnjeg Azijskog kupa sa klupe kao selektori predvode treneri koji dolaze sa prostora Zapadnog Balkana, pa tako reprezentaciju Tadžikistana kao selektor predvodi Petar Šegrt iz Hrvatske, Indiju predvodi Igor Štimac iz Hrvatske, Uzbekistan predvodi Srećko Katanec iz Slovenije, Kinu predvodi Aleksandar Janković iz Srbije, dok selekciju Libana predvodi Miodrag Radulović iz Crne Gore.
