Ove sedmice završena je grupna faza dva najjača evropska klupska takmičenja, Lige evropskih prvaka i Evropske lige, dva takmičenja u kojima su kvalifikacije igrali i bosanskohercegovački timovi, i bez naročitog uspjeha.
Svoje predstavnike u oba pomenuta evropska takmičenja imalo je čak dvadeset i osam evropskih država, među kojima nije i BiH, ali jesu, između ostalog, Luksemburg, Kazahstan, Azerbejdžan, Slovačka, Bugarska, Bjelorusija, Mađarska, Kipar, Švedska, Norveška, Danska, Srbija, Hrvatska, Češka Republika, i mnoge druge.
Posmatrajući rezultate većine timova učesnika grupne faze oba takmičenja jasno se dolazi do zaključka da gotovo niko u ovu rundu takmičenja nije “zalutao”, te da se u većini grupa vodila vrlo tijesna borba oko plasmana u nokaut fazu takmičenja.
Poredeći timove učesnike, naročito grupne faze Evropske lige, i timove iz BiH koji su učestvovali u kvalifikacijama za takmičenje po grupama, jasno se, pored ostalog, vidi razlika u dva veoma važna segmenta, infrastrukturi klubova učesnika grupne faze, te u broju stranaca u igračkom kadru istih.
Ako infrastruktura nije ta koja igra i donosi rezultate, a definitivno jeste preduslov da bi se u grupnoj fazi nekog evropskog takmičenja uopšte moglo igrati, igrači koji popunjavaju igračke rostere konkretno timova koji su u kvalifikacijama eliminisali bosanskohercegovačke predstavnike zasigurno jesu.
Kada se pogledaju igrački rosteri Apollona iz Limassola sa Kipra, Ludogoretsa iz Razgrada iz Bugarske, i/li Spartaka iz Trnave iz Slovačke, dakle rosteri timova koji su direktno ili indirektno preko klubova iz BiH došli do grupne faze Evropske lige, jasno se vidi da ih popunjavaju u većem slučaju stranci, dok je broj matičnih igrača iz tih država u veoma malom procentu.
Taj podatak govori da bi nogometni klubovi iz BiH, kao države koja spada u red upravo ovakvih država po koeficijentu talenta i izlaznih transfera prema deset najjačih evropskih liga, trebali bazirati isključivo na dovođenje stranaca ukoliko žele međunarodni evropski iskorak.
Prepreku na tom putu klubova iz BiH predstavlja pravilo NS/FS BiH o broju stranaca po timu, a taj broj je samo četiri takva, što je za državu koja u evropskim okvirima nije poznata kao rasadnik talenata prema ozbiljnim evropskim ligama, i naročito ligama “Petice”, zaista nedopustivo.
