Baviti se ozbiljnim ulaganjima u juniorske timove ili isključivo u prve timove u nogometnim klubovima, dilema je mnogim klubovima, uglavnom manje uspješnim klubovima ako govorimo o evropskom nivou, a odgovor “znaju” u juniorskom prvaku i viceprvaku Evrope, u nozozemskom AZ iz Aalkmara i hrvatskom HNK Hajduk iz Splita.
Kada kažemo da odgovor “znaju” u pomenutim klubovima, mi sa portala sportskevijesti.com poveli smo se sa nekoliko činjenica, a godinu dana nakon što su finale Lige evropskih prvaka u juniorskoj konkurenciji odigrali, dakle, AZ i Hajduk, te ćemo u nastavku teksta činjenice iznijeti i našim uvaženim čitaocima.
Koliko je, zapravo, pogrešno ozbiljno se juniorskim akademijama, umjesto jačanjem prvog tima, primjera je mnogo a najbolji primjeri su upravo AZ iz Aalkmara i HNK Hajduk iz Splita, s obzirom da, godinu dana nakon što su se juniori ovih dvaju klubova sastali u finalu juniorske Lige evropskih prvaka, imaju sezone za zaborav u seniorskoj konkurenciji, jedinoj koja je navijačima zapravo interesantna i bitna.
Tako se, uslijed frustrirajućih sezona prvih timova AZ i Hajduka, nerijetko pale i ruše stadioni u Aalkmaru i Splitu od strane razočaranih navijača, traže se ostavke struke i rukovodstva oba kluba, opšta slika je veoma loša, a gdje su sada u svemu tome ti “talenti” u koje se ulagalo nauštrb ulaganja u prve timove, koji su kao trebali biti oni koji će praviti razliku u kvaliteti na zelenom terenu – osim nigdje, i koga od navijača uopšte i briga za to, kada je bitan samo konačni rezultat seniorskog tima.
Ima li, godinu dana nakon odigranog finala juniorske Lige evropskih prvaka, barem ijedan igrač u oba tima da je postao iole ozbiljan senior – osim što je poznato da nema, osim što je poznato da čak ni navijači tih klubova gotovo da ne pre/poznaju niti jednog tog igrača kao ozbiljnog nadolazećeg igrača vlastitog seniorskog tima, a kamoli igrača evropskog i svjetskog kalibra.
Jednostavno, ozbiljan igrač senior postane jedan ili nijedan junior, i to u nekoliko generacija, to su stare naravoučenije, a šta se dobije za rezultat kada se to zanemari – osim što se dobije paljevina i rušenje stadiona, neredi, te pozivi na ostavke.
No ostavimo po strani zvanično najbolje juniore u Evropi, s obzirom da u BiH, nerijetko, bolje reći zapravo često, stoji popularna priča kao nekakav javni stav, da je u pitanju “zemlja talenata”, da treba forsirati “svoju djecu”, ovo i ono, a činjenica je da juniorske selekcije klubova uz BiH, zbog katastrofalnih rezultata na zelenom terenu već decenijama, jednostavno “ne postoje” na evropskoj “mapi”, da selekcije juniorske ili U-21 reprezentacije BiH nikada nisu igrale niti jedno veliko takmičenje, gdje talenata, iz ugla gledišta ozbiljnih klubova iz Zapadne Evrope, uopšte nema, jer inače bi ih oni odvodili u svoje redove da ih ima, kao što dovode izvijesne Brazilce, Argentince, Afrikance i neke druge talente.
Pogrešno je nastojati “glumiti” špansku Barcelonu ili nizozemski Ajax iz Amsterdama ako pokrića za takvo što nema, te juniorski timovi klubova u BiH ustvari trebaju hobi za omladinu, druženje prevashodno bez prevelikih očekivanja, pa ako-ako nekada neko postane igrač, barem za azijskog tržišta, a nipošto da se od hobija stvara nauka, jer nauka to nije, ili da se praktikuje ovaj i onaj režimski način rada, života, svega i svačega za konačno ništa ili malo šta u životu tih omladinaca koje neko iz nekog interesa ubjeđuje da mogu postati kao Norvežanin Haaland ili Francuz Mbappe – a jasno je da ne mogu, već trideset godina takav ne postade niti jedan.
Dovoljno je reći da u BiH, već par godina unazad, najbolje juniore imaju aktuelni niželigaš FK Sloboda Tuzla, ili budući niželigaš FK Zvijezda 09 Brgule, te FK Sarajevo koje ulaže značajna sredstva u vlastitu Akademiju, dok u međuvremenu u seniorskom uzrastu iz sezone u sezonu bilježi sve lošije i lošije nastupe, a nasuprot tome HŠK Zrinjski iz Mostara “nema” juniore ali prvi tim igra grupnu fazu evropskog klupskog takmičenja, Konferencijsku ligu, te gotovo konstatno osvaja naslove prvaka BiH.
Omadincu koji je talenat za nogomet uopšte ne treba nikakva akademija da ga takvim stvara, njemu je dovoljan i parking iza zgrade, pun je Brazil takvih priča budućih najvećih svjetskih asova, i na tu temu toliko.
Ipak, za kraj, našim uvaženim čitaocima prikazujemo grafikon sastave juniorskih timova AZ Alkmaar i HNK Hajduk Split koji su igrali finale juniorske Lige evropskih prvaka, te neka svako ponaosob procjeni koliko igrača iz tih sastava uopšte poznaje, te neka svako ponaosob istraži gdje su oni godinu dana kasnije, reći ćemo baš svi oni, i u konačnici, vrijedi li u današnjem vremenu čekati ikoga pet ili više godina da bi se vidjelo hoće li ili neće barem jedan postati igrač za ozbiljnih dometa, pa makar postao i Argentinac Messi, vrijedi li “baciti” pet sezona za “mačka u vreći”.
